In mijn theorie is er een punt dat ik nog nader dien te benoemen.
Even ter opfrissing van het geheugen:
Voor een uitgebreidere uitleg van mijn visie, uitgangspunten en termen verwijs ik graag naar mijn pagina: https://fredbaumgart.blogspot.com/p/window.html
Bij het optreden van het oer-evenement dat leidde tot het ontstaan van het universum schijnt zich een discrepantie voor te doen in de opvulling van de 4-dimensionale verstoring (onze werkelijkheid) in het oer-heelal. Immers als we de uitdijing van ons universum goed beschouwen zien wij dat wij in een schijnbaar lege ruimte worden gezogen met steeds toenemende snelheid. In mijn theorie noem ik dit de werking van het vacuüm type 3.
Vanuit het oer-evenement zou je mogen verwachten dat de opvulling van de 4-dimensionale verstoring homogeen is gevuld en in zijn totaliteit ook als zodanig grenst aan de 1 dimensionale 1e hoofddimensie. Deze opvulling bestaat dus uit de eerste generatie materie welke in oneindige aantallen "gesnapt" is ten gevolge van de ontlading.
Wat ik mij voorstel is dat na het optreden van de ontlading er een bindende werking op kosmische schaal (The Big Contraction) heeft plaatsgevonden. Dit ten gevolge van de door de spin van de gevormde elementaire deeltjes ontstane elektromagnetische kracht (lees ook zwaartekracht want het is feitelijk dezelfde fundamentele kracht). De individuele deeltjes ten opzichte van elkaar hebben de contractie in werking gezet.
Het effect hierboven heeft tot gevolg gehad een contractie van het geheel naar een centraal punt. In de contractie is ook elementaire samenklontering ontstaan waarbij ook de eerste vormen van de sterke- en zwakke wisselwerking konden gaan ontstaan.
Door de steeds versnellende implosie van deeltjes kon ook het vacuüm type 3 zich traploos tot grote sterkte ontwikkelen naar krachten die wij nu kennen (donkere energie).
Door de ongekende krachten die het geheel met zich mee bracht is - de ruimte is nou eenmaal op in het centrum van de implosie - een momentum ontstaan waarin de compressie natuurkundig niet meer verder kon plaatsvinden en is de beweging omgekeerd. Omgekeerd van implosief naar explosief (uitdijend).
Waarom explosief en niet gefixeerd en stilstaand in een singulariteit van mythische proporties?
Daar heb ik minimaal drie redenen voor:
Ten eerste nemen wij waar dat ons universum uitdijt vanaf een centraal punt;
en
Ten tweede door de binding van de deeltjes en het ontstaan van de sterke en zwakke kracht zijn ook andere eigenschappen ontstaan ten gevolge van de elektromagnetische krachtuitingen. Er was niet meer sprake van enkel en alleen puntdeeltjes.
en
Ten derde, het immens sterke vacuüm type 3 dat in het proces is gevormd kon grip krijgen op de gevormde massa waardoor deze zich naar de buitenzijde van het vacuüm begon te bewegen. Dit steeds meer versnellend. Dit ten gevolge van de 2e Wet van Newton, er wordt immers een kracht op de materie uitgeoefend.
Het verschijnsel dat wij de "Oerknal" noemen is dus in mijn theorie een secundair verschijnsel in de vorming van een universum.
WIMP's (Weakly Interactive Massive Particles)
Zoals ik al vele malen heb verwezen in mijn theorieën vormen fotonen mede de basis van alle materie in ons universum. Fotonen bestaan altijd uit materie, in welke gedaantevorm zij zich op een bepaald moment in een fysische hoedanigheid dan ook uiten. Mijn overtuiging is dat fotonen in hoofdzakelijke mate die massa vormen die wij zoeken bij het verklaren van de Donkere Materie die de bewegingen va de objecten in ons universum in hun baan houdt.
Na het ontstaan van - onder andere - de fotonen tijdens de ontlading zijn deze "gesnapte deeltjes uit energie" overgegaan in materie. Deze materie heeft ook aantrekkingskracht - zij het zeer zwak 1/x^2 - op elkaar. De naar binnen - richting het centrum - gekeerde reactie, de contractie, veroorzaakte logischerwijze een steeds grotere concentratie van materie ten gevolge waarvan er ook klontering van materie kon plaatsvinden.
Door hun uiterst geringe massa (en daardoor grote snelheid van ca 300.000 km per seconde) hebben fotonen hun speciale rol in ons universum ten gevolge van hun kleinste massa en dus mogelijkheden tot grootste beweeglijkheid. Zij houden zich in de atomen op maar ook in de intergalactische ruimtes in grote fotonenstromen.
Dichtheid materie in perspectief snapping
Het lijkt alsof er gigantisch veel massa is ontstaan na de ontladingen die ik heb omschreven. Dat is natuurlijk wel zo maar het is voor het grootste deel een uiting van de elektromagnetische kracht (de enige fundamentele natuurkracht in mijn visie).
Een atoom is voor verreweg het grootste deel gevuld met lege ruimte. Zou je dit comprimeren zodat er geen ruimte meer zit tussen de elementaire deeltjes dan blijft er qua volume nagenoeg niets over. Zo is het dus ook in perspectief te zien bij de oerontlading. De ten gevolge van snapping ontstane deeltjes geven ruimtelijk maar een piepklein stukje materie weer. Het is de elektromagnetische kracht die onze werkelijkheid vorm geeft.
De materievormende kracht
De hierboven genoemde fundamentele kracht (de elektromagnetische kracht) - geldt natuurlijk alleen in een 4 dimensionale verstoring (zoals onze werkelijkheid) van het oerheelal. Over de kenmerken van dit oerheelal heb ik het al vele malen gehad. De toestand volgend uit deze kenmerken van het oerheelal, de 1e hoofdimensie, is niet een "dode" indifferente situatie maar een van oneindige energie (de E-zijde uit de beroemde formule van de speciale relativiteitstheorie van Einstein, E=mc2). Gevolg uit deze situatie van oneindige energie zijn 4-dimensionale ontladingen. De 1 dimensionale toestand van het oerheelal levert tijdens de ontladingen de oer-fundamentele kracht tot de vorming van materie (de materievormende kracht).
Copyright Fred Baumgart
